Φίλες και φίλοι,
Σας γνωστοποιούμε ότι η προγραμματισμένη, για την Παρασκευή 1η Ιουλίου, πολιτική εκδήλωση από την Σπίθα Κυψέλης αναβάλλεται επ´ αόριστον, μετά τις τελευταίες «εξελίξεις» που «τρέχουν» από την οργανωτική συνδιάσκεψη της ΚΑΠ 18-19/6/2011 μέχρι και σήμερα.
Ενημερώνουμε κατ αρχήν όλες τις Σπίθες ότι, η Σπίθα Κυψέλης κατέθεσε δυο πολιτικές αποφάσεις την Κυριακή 19/6/2011 στο προεδρείο της Συνδιάσκεψης, χωρίς ποτέ να μας δοθεί η ευκαιρία να τις αναπτύξουμε και προφορικά.
Θέλουμε να τονίσουμε ότι η όποια συμμετοχή μας στον διάλογο, που επιχειρείται να ανοίξει από άλλο ένα «διορισμένο» σχήμα όπως αυτό της ΕΥΑ, όχι μόνο δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αφού δεν προέκυψε από καμία «νομιμοποιημένη διαδικασία» της συνδιάσκεψης, αλλά υπάρχουν και εύλογες απορίες σχετικά με το ύφος και τις ατυχείς αναφορές του περιεχόμενου της ανακοίνωσης της 28ης Ιουνίου.
Ένας ειλικρινής δημοκρατικός διάλογος δεν αρχίζει ποτέ με εκφράσεις, που θυμίζουν αλήστου μνήμης εποχές, όπως "οχήματα" και « ξεκαθαρίσματα» των όποιων λογαριασμών, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπως η σημερινή για το μέλλον της πατρίδας μας.
Οι εποχές του "Ανδρεισμού" με τα "τραίνα της αλλαγής " και τους συνεπιβάτες, που ανέβαζε και κατέβαζε ο ηγεμών κατά την κρίση του ή με τις περίφημες «απολύσεις» υπαλλήλων υπουργών του εν πτήσει, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και μάλιστα με κόστος που βιώνει τραγικά ο ελληνικός λαός σήμερα.
Η "δημοκρατία και αποτελεσματικότητα" που ακούστηκαν κατά κόρον, ιδιαίτερα από τον κ. Κασιμάτη, για τους παροικούντες στο «τείχος των υποκριτικών δακρύων» της Ιερουσαλήμ, μόνο ανατριχίλα θα μπορούσαν να προκαλούν σε όσους βίωσαν στο πετσί τους την σταλινική αθλιότητα του "αείμνηστου" μονάρχη της αλλαγής και την τεράστια συμβολή του (αυτού και της ομάδας σοφών του) στο συνταγματικό πραξικόπημα του 1985, που μετέτρεψε την προεδρευόμενη Ελληνική Δημοκρατία σε "πρωθυπουργική". Θα θυμίσουμε σε όσους έχουν ασθενή ή επιλεκτική μνήμη και θα κάνουμε γνωστό στους νεώτερους, ότι ο ηγεμών της αλλαγής και οι "βαστάζοι" του κατάφεραν μέσα από δεκάδες "δημοκρατικές" διαδικασίες, στο απόγειο της δόξας τους, να θεσμοθετήσουν στο καταστατικό του κινήματος τους (πασοκ) τον ίδιο τον Πρόεδρο ως αυτόνομο ΟΡΓΑΝΟ!
Απόψεις, όπως αυτές περί «πραξικοπηματικής» απόφασης της συνδιάσκεψης να εκλέξει Οργανωτική επιτροπή Συνεδρίου, ως όφειλε, πράγμα για το οποίο, και μόνο, ήταν εξουσιοδοτημένοι όλοι οι εκπρόσωποι της συνδιάσκεψης από τις Γενικές τους συνελεύσεις, θυμίζει τις γκρίζες παλαιοαριστερές κουκουέδικες πρακτικές που μετάλασαν, εν μια νυκτί, αγώνες από λαϊκούς σε αντιδραστικούς, και να σπίλωνουν , εν ονόματι της γραφειοκρατικής τους νοοτροπίας.
Δυστυχώς, την ώρα που ο Ελληνικός λαός σφαγιάζεται, και επί της ουσίας στην πλατεία Συντάγματος κάποιοι έχουν τη «δύναμη» να σχεδιάζουν οργανωτικά εκτρώματα. Καλούμε τον Μίκη Θεοδωράκη ν’ αναλάβει την ιστορική του ευθύνη, αντάξια της πνευματικής και κοινωνικοπολιτικής του προσφοράς στον τόπο, και να πράξει το αυτονόητο. Να κατέβει επιτέλους στον Ελληνικό λαό ο ίδιος να επικοινωνήσει και να κοινωνήσει μαζί του και να πάψει να «ενημερώνεται» από κάθε λογής τυχάρπαστους παραγοντίσκους που απλά είδαν «φώς» και ανέβηκαν.
Η ιστορική διακήρυξη της 1ης Δεκεμβρίου έχει εμπνευστή που κανείς δεν του αμφισβητεί το ρόλο και την ιδότητά,με μια καλοπροαίρετη παρατήρηση, πηγή έμπνευσης, είναι η ιστορία και ο πολιτισμός της χώρας, έχει «δραγουμάνο»( Ν.Γκάτσος) που δεν είναι κανείς, μα κανείς άλλος,εκτός από τον Ελληνικό λαό,.Αυτό Μίκη των αγώνων, της κοινωνικής προσφοράς και της ανιδιοτέλειας γιατί το λησμονείς, τούτη τη δύσκολη ώρα για την πατρίδα μας?
Επομένως εμμονές για σπίτια και οχήματα επαναφέρουν αντιλήψεις και πρακτικές βαθύτατα καταδικασμένες στην κοινωνία καθώς και στα καλύτερα στοιχεία της, όπως οι χιλιάδες σπιθίτες που παρουσιάστηκαν στο κάλεσμα της 1ης Δεκέμβρη.
Η ιστορική διακήρυξη της 1ης Δεκεμβρίου έχει εμπνευστή που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ούτε,το ρόλο του, ουτε και την ιδότητά του,.
Σήμερα όμως διαφαίνονται «προθέσεις» που «αδικούν» κατάφορα την κοινονικοπολιτική προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη,τον μόνιμο αντάρτη ενάντια στο σύστημα, που μειώνουν περιορίζουν σημαντικά τον ιστορικό ρόλο της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών.
Γνωρίζει καλύτερα απ όλους ο πνευματικός Μίκης Θεοδωράκης ότι πηγή έμπνευσης είναι η ιστορία και ο πολιτισμός αυτής της χώρας και την έχει εκφράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όμως αυτή η πηγή δεν έχει copyright πνευματικών ή πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά «δραγουμάνο» κυρίαρχο που δεν είναι κανείς, μα κανείς άλλος από τον Ελληνικό λαό»( Ν.Γκάτσος),
Αυτό Μίκη των αγώνων,, της κοινωνικής προσφοράς και της ανιδιοτέλειας τι σε κάνει να μη πιστεύεις ότι δεν είναι σε θέση αυτός ο λαός να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από αυτό που του «προσφέρουν», ειδικά τούτη τη δύσκολη ώρα για την πατρίδα μας!
Αγαπητέ Μίκη «αμ έπος αμ έργον» άδραξε αυτό που χρόνια απαιτεί η ιστορία μας, σήμερα!
Σήμερα μπορούμε να γράψουμε το τέλος του δράματος, και να πορευτούμε όλοι μαζί για τη μεγάλη ανατροπή του συστήματος ,που με κάθε τρόπο στερεί από τον Ελληνικό λαό το κορυφαίο ανθρώπινο του δικαίωμα, αυτό του ΕΥ ΖΕΙΝ.
Διαφορετικά ο τραγικός «Δαρείος» του μεγάλου μας Αλεξανδρινού…θα στοιχειώσει ως ερινύα στα κεφάλια όλων μας, γιατί δεν προσπαθήσαμε, γιατί δεν πράξαμε αυτό που μπορούσαμε να έχουμε κάνει….
Δαρείος
Ο ποιητής Φερνάζης το σπουδαίον μέρος
του επικού ποιήματός του κάμνει.
Το πώς την βασιλεία των Περσών
παρέλαβε ο Δαρείος Υστάσπου. (Aπό αυτόν
κατάγεται ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ). Aλλ’ εδώ
χρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν’ αναλύσει
τα αισθήματα που θα είχεν ο Δαρείος:
ίσως υπεροψίαν και μέθην· όχι όμως — μάλλον
σαν κατανόησι της ματαιότητος των μεγαλείων.
Βαθέως σκέπτεται το πράγμα ο ποιητής.
Aλλά τον διακόπτει ο υπηρέτης του που μπαίνει
τρέχοντας, και την βαρυσήμαντην είδησι αγγέλλει.
Άρχισε ο πόλεμος με τους Pωμαίους.
Το πλείστον του στρατού μας πέρασε τα σύνορα.
Ο ποιητής μένει ενεός. Τι συμφορά!
Πού τώρα ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ,
μ’ ελληνικά ποιήματα ν’ ασχοληθεί.
Μέσα σε πόλεμο — φαντάσου, ελληνικά ποιήματα.
Aδημονεί ο Φερνάζης. Aτυχία!
Εκεί που το είχε θετικό με τον «Δαρείο»
ν’ αναδειχθεί, και τους επικριτάς του,
τους φθονερούς, τελειωτικά ν’ αποστομώσει.
Τι αναβολή, τι αναβολή στα σχέδιά του.
Και νάταν μόνο αναβολή, πάλι καλά.
Aλλά να δούμε αν έχουμε κι ασφάλεια
στην Aμισό. Δεν είναι πολιτεία εκτάκτως οχυρή.
Είναι φρικτότατοι εχθροί οι Pωμαίοι.
Μπορούμε να τα βγάλουμε μ’ αυτούς,
οι Καππαδόκες; Γένεται ποτέ;
Είναι να μετρηθούμε τώρα με τες λεγεώνες;
Θεοί μεγάλοι, της Aσίας προστάται, βοηθήστε μας.—
Όμως μες σ’ όλη του την ταραχή και το κακό,
επίμονα κ’ η ποιητική ιδέα πάει κι έρχεται —
το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην·
υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος.
Σας γνωστοποιούμε ότι η προγραμματισμένη, για την Παρασκευή 1η Ιουλίου, πολιτική εκδήλωση από την Σπίθα Κυψέλης αναβάλλεται επ´ αόριστον, μετά τις τελευταίες «εξελίξεις» που «τρέχουν» από την οργανωτική συνδιάσκεψη της ΚΑΠ 18-19/6/2011 μέχρι και σήμερα.
Ενημερώνουμε κατ αρχήν όλες τις Σπίθες ότι, η Σπίθα Κυψέλης κατέθεσε δυο πολιτικές αποφάσεις την Κυριακή 19/6/2011 στο προεδρείο της Συνδιάσκεψης, χωρίς ποτέ να μας δοθεί η ευκαιρία να τις αναπτύξουμε και προφορικά.
Θέλουμε να τονίσουμε ότι η όποια συμμετοχή μας στον διάλογο, που επιχειρείται να ανοίξει από άλλο ένα «διορισμένο» σχήμα όπως αυτό της ΕΥΑ, όχι μόνο δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αφού δεν προέκυψε από καμία «νομιμοποιημένη διαδικασία» της συνδιάσκεψης, αλλά υπάρχουν και εύλογες απορίες σχετικά με το ύφος και τις ατυχείς αναφορές του περιεχόμενου της ανακοίνωσης της 28ης Ιουνίου.
Ένας ειλικρινής δημοκρατικός διάλογος δεν αρχίζει ποτέ με εκφράσεις, που θυμίζουν αλήστου μνήμης εποχές, όπως "οχήματα" και « ξεκαθαρίσματα» των όποιων λογαριασμών, σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπως η σημερινή για το μέλλον της πατρίδας μας.
Οι εποχές του "Ανδρεισμού" με τα "τραίνα της αλλαγής " και τους συνεπιβάτες, που ανέβαζε και κατέβαζε ο ηγεμών κατά την κρίση του ή με τις περίφημες «απολύσεις» υπαλλήλων υπουργών του εν πτήσει, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και μάλιστα με κόστος που βιώνει τραγικά ο ελληνικός λαός σήμερα.
Η "δημοκρατία και αποτελεσματικότητα" που ακούστηκαν κατά κόρον, ιδιαίτερα από τον κ. Κασιμάτη, για τους παροικούντες στο «τείχος των υποκριτικών δακρύων» της Ιερουσαλήμ, μόνο ανατριχίλα θα μπορούσαν να προκαλούν σε όσους βίωσαν στο πετσί τους την σταλινική αθλιότητα του "αείμνηστου" μονάρχη της αλλαγής και την τεράστια συμβολή του (αυτού και της ομάδας σοφών του) στο συνταγματικό πραξικόπημα του 1985, που μετέτρεψε την προεδρευόμενη Ελληνική Δημοκρατία σε "πρωθυπουργική". Θα θυμίσουμε σε όσους έχουν ασθενή ή επιλεκτική μνήμη και θα κάνουμε γνωστό στους νεώτερους, ότι ο ηγεμών της αλλαγής και οι "βαστάζοι" του κατάφεραν μέσα από δεκάδες "δημοκρατικές" διαδικασίες, στο απόγειο της δόξας τους, να θεσμοθετήσουν στο καταστατικό του κινήματος τους (πασοκ) τον ίδιο τον Πρόεδρο ως αυτόνομο ΟΡΓΑΝΟ!
Απόψεις, όπως αυτές περί «πραξικοπηματικής» απόφασης της συνδιάσκεψης να εκλέξει Οργανωτική επιτροπή Συνεδρίου, ως όφειλε, πράγμα για το οποίο, και μόνο, ήταν εξουσιοδοτημένοι όλοι οι εκπρόσωποι της συνδιάσκεψης από τις Γενικές τους συνελεύσεις, θυμίζει τις γκρίζες παλαιοαριστερές κουκουέδικες πρακτικές που μετάλασαν, εν μια νυκτί, αγώνες από λαϊκούς σε αντιδραστικούς, και να σπίλωνουν , εν ονόματι της γραφειοκρατικής τους νοοτροπίας.
Δυστυχώς, την ώρα που ο Ελληνικός λαός σφαγιάζεται, και επί της ουσίας στην πλατεία Συντάγματος κάποιοι έχουν τη «δύναμη» να σχεδιάζουν οργανωτικά εκτρώματα. Καλούμε τον Μίκη Θεοδωράκη ν’ αναλάβει την ιστορική του ευθύνη, αντάξια της πνευματικής και κοινωνικοπολιτικής του προσφοράς στον τόπο, και να πράξει το αυτονόητο. Να κατέβει επιτέλους στον Ελληνικό λαό ο ίδιος να επικοινωνήσει και να κοινωνήσει μαζί του και να πάψει να «ενημερώνεται» από κάθε λογής τυχάρπαστους παραγοντίσκους που απλά είδαν «φώς» και ανέβηκαν.
Η ιστορική διακήρυξη της 1ης Δεκεμβρίου έχει εμπνευστή που κανείς δεν του αμφισβητεί το ρόλο και την ιδότητά,με μια καλοπροαίρετη παρατήρηση, πηγή έμπνευσης, είναι η ιστορία και ο πολιτισμός της χώρας, έχει «δραγουμάνο»( Ν.Γκάτσος) που δεν είναι κανείς, μα κανείς άλλος,εκτός από τον Ελληνικό λαό,.Αυτό Μίκη των αγώνων, της κοινωνικής προσφοράς και της ανιδιοτέλειας γιατί το λησμονείς, τούτη τη δύσκολη ώρα για την πατρίδα μας?
Επομένως εμμονές για σπίτια και οχήματα επαναφέρουν αντιλήψεις και πρακτικές βαθύτατα καταδικασμένες στην κοινωνία καθώς και στα καλύτερα στοιχεία της, όπως οι χιλιάδες σπιθίτες που παρουσιάστηκαν στο κάλεσμα της 1ης Δεκέμβρη.
Η ιστορική διακήρυξη της 1ης Δεκεμβρίου έχει εμπνευστή που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, ούτε,το ρόλο του, ουτε και την ιδότητά του,.
Σήμερα όμως διαφαίνονται «προθέσεις» που «αδικούν» κατάφορα την κοινονικοπολιτική προσφορά του Μίκη Θεοδωράκη,τον μόνιμο αντάρτη ενάντια στο σύστημα, που μειώνουν περιορίζουν σημαντικά τον ιστορικό ρόλο της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών.
Γνωρίζει καλύτερα απ όλους ο πνευματικός Μίκης Θεοδωράκης ότι πηγή έμπνευσης είναι η ιστορία και ο πολιτισμός αυτής της χώρας και την έχει εκφράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, όμως αυτή η πηγή δεν έχει copyright πνευματικών ή πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά «δραγουμάνο» κυρίαρχο που δεν είναι κανείς, μα κανείς άλλος από τον Ελληνικό λαό»( Ν.Γκάτσος),
Αυτό Μίκη των αγώνων,, της κοινωνικής προσφοράς και της ανιδιοτέλειας τι σε κάνει να μη πιστεύεις ότι δεν είναι σε θέση αυτός ο λαός να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από αυτό που του «προσφέρουν», ειδικά τούτη τη δύσκολη ώρα για την πατρίδα μας!
Αγαπητέ Μίκη «αμ έπος αμ έργον» άδραξε αυτό που χρόνια απαιτεί η ιστορία μας, σήμερα!
Σήμερα μπορούμε να γράψουμε το τέλος του δράματος, και να πορευτούμε όλοι μαζί για τη μεγάλη ανατροπή του συστήματος ,που με κάθε τρόπο στερεί από τον Ελληνικό λαό το κορυφαίο ανθρώπινο του δικαίωμα, αυτό του ΕΥ ΖΕΙΝ.
Διαφορετικά ο τραγικός «Δαρείος» του μεγάλου μας Αλεξανδρινού…θα στοιχειώσει ως ερινύα στα κεφάλια όλων μας, γιατί δεν προσπαθήσαμε, γιατί δεν πράξαμε αυτό που μπορούσαμε να έχουμε κάνει….
Δαρείος
Ο ποιητής Φερνάζης το σπουδαίον μέρος
του επικού ποιήματός του κάμνει.
Το πώς την βασιλεία των Περσών
παρέλαβε ο Δαρείος Υστάσπου. (Aπό αυτόν
κατάγεται ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ). Aλλ’ εδώ
χρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν’ αναλύσει
τα αισθήματα που θα είχεν ο Δαρείος:
ίσως υπεροψίαν και μέθην· όχι όμως — μάλλον
σαν κατανόησι της ματαιότητος των μεγαλείων.
Βαθέως σκέπτεται το πράγμα ο ποιητής.
Aλλά τον διακόπτει ο υπηρέτης του που μπαίνει
τρέχοντας, και την βαρυσήμαντην είδησι αγγέλλει.
Άρχισε ο πόλεμος με τους Pωμαίους.
Το πλείστον του στρατού μας πέρασε τα σύνορα.
Ο ποιητής μένει ενεός. Τι συμφορά!
Πού τώρα ο ένδοξός μας βασιλεύς,
ο Μιθριδάτης, Διόνυσος κ’ Ευπάτωρ,
μ’ ελληνικά ποιήματα ν’ ασχοληθεί.
Μέσα σε πόλεμο — φαντάσου, ελληνικά ποιήματα.
Aδημονεί ο Φερνάζης. Aτυχία!
Εκεί που το είχε θετικό με τον «Δαρείο»
ν’ αναδειχθεί, και τους επικριτάς του,
τους φθονερούς, τελειωτικά ν’ αποστομώσει.
Τι αναβολή, τι αναβολή στα σχέδιά του.
Και νάταν μόνο αναβολή, πάλι καλά.
Aλλά να δούμε αν έχουμε κι ασφάλεια
στην Aμισό. Δεν είναι πολιτεία εκτάκτως οχυρή.
Είναι φρικτότατοι εχθροί οι Pωμαίοι.
Μπορούμε να τα βγάλουμε μ’ αυτούς,
οι Καππαδόκες; Γένεται ποτέ;
Είναι να μετρηθούμε τώρα με τες λεγεώνες;
Θεοί μεγάλοι, της Aσίας προστάται, βοηθήστε μας.—
Όμως μες σ’ όλη του την ταραχή και το κακό,
επίμονα κ’ η ποιητική ιδέα πάει κι έρχεται —
το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην·
υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος.
