Διάλυση Σπίθας Χρυσούπολεως-Περιστερίου
Αθήνα 11/7/2011
Μετά από ομόφωνη απόφαση των μελών της Σπίθας μας, στην τελευταία συνάντηση μας αποφασίσαμε την διάλυσή της και την αποχώρηση μας από την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη.
Οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση είναι πολλοί και πάνω-κάτω γνωστοί σε όλους τους συναγωνιστές της Κίνησης.
Αφορούν συμπεριφορές κάποιων που τόσο καιρό υποκρύπτουν τα σκοτεινά συμφέροντα και κίνητρα τους και τις παλιομοδίτικες και απαρχαιωμένες κομματικές πρακτικές τους τις οποίες από ότι φαίνεται δεν μπορούν και δεν θέλουν να αποχωριστούν, ενώ ταυτόχρονα επέλεξαν να βρίσκονται σε μια Κίνηση που πρεσβεύει από την ίδρυση της, της αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες και θέτει σαν κοινό γνώμονα και σαν απαραίτητη προϋπόθεση στα μέλη της την υπέρβαση των περιορισμένων προσωπικών, κομματικών ορίων, πολιτικών φιλοδοξιών, ιδεοληψιών και εν γένει τρόπου σκέπτεσθαι.
Δυστυχώς μετά την συμμετοχή μας στην 1η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών στις 18-19 Ιουνίου είχαμε μια εμπειρία που πολύ φοβόμασταν ότι θα ζήσουμε και φυσικά απευχόμασταν, ελπίζοντας ότι θα υπερισχύσει η κατανόηση και η διάθεση από όλους για το κάτι νέο, αυτό που θα έδινε το έναυσμα για να ξεπεράσουμε σαν κίνηση αλλά και σαν άτομα, κατεστημένα-στερεότυπα διαδικασιών καθώς και τους ατομικούς περιορισμένους μας προκειμένου να δώσουμε την ευκαιρία σε όλους αλλά πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας να πάρουμε μια γεύση για το τι σημαίνει άμεση δημοκρατία και πως βάζεις το κοινό καλό για την πατρίδα σου και τον Έλληνα πάνω από το ατομικό σου συμφέρον-προβολή-ανάδειξη-φιλοδοξία- κλπ.
Δυστυχώς όχι μονό δεν το αποφύγαμε αλλά βιώσαμε (κατά βάση την δεύτερη μέρα της συνδιάσκεψης) μια κατάσταση Βαβέλ και οχλαγωγίας μεταξύ ανθρώπων που υποτίθεται ότι θα όφειλαν να συντονιστούν και να συνεννοηθούν για να γίνει κάτι νέο και ελπιδοφόρο.
Αγαπητοί συναγωνιστές, εάν δεν μπορούμε μεταξύ μας ούτε καν να συνεννοηθούμε να καταλάβει έστω ο ένας τον άλλο και να συμφωνήσουμε σε κάτι για να συνεργαστούμε για το κοινό καλό για ποιο λόγο να μας ακολουθήσει κάποιος στον αγώνα μας;;;;
Στοιχειώδης αρχές σεβασμού στο διάλογο η στον χρόνο ομιλίας των συνομιλητών δεν τηρήθηκαν (δυστυχώς ούτε από τους ίδιους τους οργανωτές του!!), με αποτέλεσμα να υπάρχουν εντάσεις, φωνές, παράπονα και εν τέλει ασέβεια προς τους συνομιλητές μας, τον ίδιο τον Μίκη και τους συντονιστές του συνεδρίου που αντί να τους διευκολύνουμε να κάνουν το έργο τους, κάτι που ούτως η άλλως θα ήταν δύσκολο, τους το κάναμε πολύ πιο ψυχοφθόρο, ακυρώνοντας σχεδόν με την στάση μας τον λόγω ύπαρξης τους ως συντονιστές της συνδιάσκεψης. Από αυτό φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει ετοιμότητα ούτε ωριμότητα στην κοινή συνισταμένη των μελών της Κίνησης για αυτό που πολύ εύκολα πρεσβεύουμε και ευαγγελιζόμαστε ως Άμεση Δημοκρατία στην πράξη.
Όταν δεν έχουμε τον στοιχειώδη σεβασμό, την αυτοσυγκράτηση ή την κατανόηση προς τον συνομιλητή μας, στην τυχόν διαφορετική άποψη και τοποθέτηση του, δεν δικαιούμαστε να αναφέρουμε καν τον όρο «δημοκρατία» και πόσο μάλλον την «άμεση» από τη στιγμή που δεν διασφαλίζουμε ούτε καν την αρχή αυτής που είναι η ελευθερία ιδεών, σκέψης, λόγου και έκφρασης γενικότερα. Αυτή βέβαια προϋποθέτει πολίτες ανοιχτόμυαλους, κατ’ ουσίαν δημοκρατικούς, και φιλελεύθερους με υπευθυνότητα και ωριμότητα. Εάν δεν έχουμε αυτά ως βάση και μόνο, πολύ εύκολα γινόμαστε ζωντανοί μάρτυρες φαινομένων αναρχίας, απόλυτου χάους και ασυδοσίας.
Αυτά βέβαια γνωρίζουμε πως είναι σημεία των καιρών μας και λογικό ήταν να περνάγανε ως φαινόμενα και μέσα στην κίνηση λειτουργώντας ως πρώτο ξεκαθάρισμα. Το ότι παρατηρήθηκαν και εκδηλώθηκαν τόσο γρήγορα και στην κίνηση, δεν είναι κακό ούτε κατακριτέο (μάλλον θετικό και αναμενόμενο θα έλεγα), αλλά το ότι όλοι βλέπουμε πως η υπεύθυνη επιτροπή και όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στον ιδρυτή της κίνησης συμπεριλαμβανομένου δυστυχώς και του ιδίου δεν τα διαχειρίζονται σωστά και ενωτικά αλλά χρησιμοποιώντας πρακτικές που παραπέμπουν και μας θυμίζουν άλλα καθεστώτα, αντί να χτίζουν, γκρεμίζουν πάρα πολύ εύκολα όλα όσα ο ίδιος ο Μίκης έχτισε και δημιούργησε 7 μήνες τώρα με πάρα πολύ κόπο και ενέργεια.
Αυτό, ταπεινή μου γνώμη είναι πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να το κάνει πέραν του ίδιου, ή όποιου του έχει δοθεί το δικαίωμα, και ο χώρος να το κάνει από τον ίδιο τον Μίκη. Οπότε σε αυτή την περίπτωση απλά επιλέγεις εάν αυτό που εκφράζει η κίνηση όλη αυτή την περίοδο σε εκπροσωπεί η όχι.
Πραγματικά εύχομαι και ελπίζω μέσα από διορθωτικές κινήσεις, αυτή η κατάσταση να πάρει ένα τέλος πριν να είναι πολύ αργά και να μην στοιχίσει το άδοξο τέλος αυτής της κίνησης.
Μιας κίνησης που ομολογουμένως ξεκίνησε τόσο καθαρά και αγνά, ως διατύπωση μιας εμπνευσμένης ιδέας από τον Μίκη Θεοδωράκη, (αναμφισβήτητα ενός ανθρώπου-συμβόλου για κάθε Έλληνα και φωτεινό παράδειγμα πολλών εθνικών απελευθερωτικών αγώνων και άσβεστου πατριωτισμού!) αδιαμόρφωτης και ασχημάτιστης βέβαια ακόμα αλλά παρόλα’ αυτά ικανής να ενώσει και να ενεργοποιήσει την συνείδηση, το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια όλου του ελληνικού λαού ώστε να πάρει την ευθύνη της ζωής του επιτέλους στα χέρια του και να διεκδικήσει τα κεκτημένα του που με τόσους κόπους και θυσίες απέκτησε καθώς και όλα όσα δικαιωματικά του ανήκουν ως κληρονόμος της πιο μεγάλης αλλά και βαριάς κληρονομιάς που έχει ο άνθρωπος.
Στην πορεία όμως μέχρι τώρα φαίνεται πως δεν βρέθηκαν οι κατάλληλοι δέκτες και υποδοχείς αυτής της πρωταρχικής ιδέας που θα την συλλάμβαναν ολοκληρωμένα και θα την πήγαιναν παρακάτω, εξελίσσοντας την, μορφοποιώντας την και δίνοντάς της σάρκα και οστά ώστε να γίνει απτή, κατανοητή και εφαρμόσιμη από όλους για να την ακολουθήσουν και να την στηρίξουν.
Πρέπει να τα αφήσουμε όλα πίσω και να προχωρήσουμε καινοί μπροστά, εάν θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε όλοι μαζί κάτι καινούργιο, υγιές και όσο το δυνατόν πιο καθαρό και δημοκρατικό. Παλιές φόρμες, μοντέλα διακυβέρνησης ή λειτουργίας ομάδων και κινήσεων εφόσον ομολογουμένως δεν έφεραν αποτελέσματα ή δεν είναι εφαρμόσιμα και συμβατά με τα σημερινά δεδομένα στην χώρα μας και στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα δεν μπορούν να μας οδηγήσουν σε κάτι νέο. Είναι γραμμένο πως δεν βάζεις καινούργιο κρασί σε παλιό ασκί γιατί αυτό θα τρυπήσει ή θα ξινίσει το κρασί. Χρειαζόμαστε ένα νέο λοιπόν. Και αυτό το νέο που χρειάζεται κάθε έλληνας και σίγουρα το κάθε μέλος της κίνησης από την κορυφή μέχρι και τη βάση της (όσο και αν δεν συμφωνούν κάποιοι πως υπάρχει κάτι τέτοιο δυστυχώς εκ του αποτελέσματος μέχρι τώρα φαίνεται πως υπάρχει) είναι νέα μυαλά, αδογμάτιστα, χωρίς κομματικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς περιορισμούς ώστε εκεί μέσα να αναπτυχτεί και να ανδρωθεί η Ιδέα-Μήτρα του Μίκη για τη δημιουργία της Σπίθας και την δυναμική απήχησης αυτής στον ελληνικό λαό. Χρειάζεται διεύρυνση της συνείδησής μας και ανάληψη της ευθύνης κάθε μέλους της κίνησης αναλόγως αρμοδιότητας και υπευθυνότητας που έχει αναλάβει έως τώρα ή πρόκειται να αναλάβει στο μέλλον, ώστε να λειτουργεί με γνώμονα την ενότητα και όχι τα προσωπικά οφέλη ή παίρνοντας κεφάλια ή αφορίζοντας-διαγράφωντας όλους όσους έχουν διαφορετική γνώμη και άποψη από την κοινή συνισταμένη ή την όποια κατευθυντήρια γραμμή της κίνησης που εκπροσωπεί. Αυτό θεωρώ πως είναι μια αρχή της δημοκρατίας αλλιώς μιλάμε για «άλλα» καθεστώτα, φασιστικά ή ολιγαρχικά όπου εκεί βέβαια κινούνται τελείως διαφορετικά τα πράγματα…
Εφόσον όμως θέλουμε να μιλάμε για δημοκρατία και μάλιστα άμεση είναι ανεπίτρεπτες συμπεριφορές (από τον οποιονδήποτε από μας) που μας συνδέουν ή μας συντονίζουν με όλα όσα υποτίθεται ότι αντιμαχόμαστε και πολεμάμε, έχοντας στόχο να τα αποκαταστήσουμε στην συνείδηση του Έλληνα και κάθε ανθρώπου, φανερώνοντας πρώτα από όλους εμείς οι ίδιοι, (δίνοντας βιωματικά το πρότυπο δηλαδή) την πραγματική τους ουσία, λειτουργία και δομή (αυτοδιάθεση, ανιδιοτέλεια, συνεργασία, ενότητα, δημοκρατία, ελευθερία λόγου-σκέψης ιδεών κλπ).
Εάν δεν θέλουμε να συμμετέχουμε στην αναπαραγωγή και συντήρηση αυτών των κατεστημένων συμπεριφορών, άλλα έχουμε σκοπό να τα διαλύσουμε και να οικοδομήσουμε στη θέση τους άλλες συμπεριφορές δομημένες πάνω σε σταθερές βάσεις αγάπης, συνεργασίας και αλληλεγγύης, φιλίας, ενότητας και αδελφοσύνης, οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αποκαταστήσουμε με κάθε τρόπο όλα όσα κινήσαμε συνειδητά ή ασυνείδητα προς αυτή την κατεύθυνση και αντί να λειτουργήσουμε ενωτικά, φέραμε διάσπαση, διαχωρισμό και διάλυση.
Κάνοντας λοιπόν την αυτοκριτική μας και σκεπτόμενοι όλες αυτές τις παραλείψεις, τους λάθους χειρισμούς καταστάσεων, γεγονότων και προσώπων ή την μη αξιοποίηση προσώπων, προτάσεων και δυνατοτήτων αυτών, λόγω των άτυχων επιλογών επιτελείου-μελών συμβουλευτικής επιτροπής κλπ., φτάσαμε στο συμπέρασμα πως δεν μπορούμε πλέον να κλείνουμε τα μάτια και το στόμα μας σε όσα βλέπουμε και δεν είναι σωστά και σύμφωνα με όλα όσα περιείχε η ιδρυτική διακήρυξη του Μίκη.
Τόσο καιρό στηριζόμενοι απλά στο πιστεύω μας πως δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε και άλλες καταστάσεις διάσπασης, προτιμήσαμε να κρατήσουμε μια ήπια στάση χωρίς αιχμές και κακοπροαίρετη κριτική προς οποιονδήποτε, μέσα από την κατανόηση του νέου του εγχειρήματος αυτού για όλους μας και στηρίξαμε με κάθε τρόπο αυτούς που πρωτοστατούσαν, προκειμένου να μην είμαστε το «φρένο» αλλά η βοήθεια και το «γκάζι» στην εξέλιξη και πορεία της κίνησης. Αυτό δυστυχώς δεν μας επιτρέπει η συνείδησή μας να συνεχίσουμε να το κάνουμε, από τη στιγμή που βλέπουμε πως με την υιοθέτηση συγκεκριμένων πρακτικών από πρόσωπα που έχουν οριστεί σε σημαντικές θέσεις, άλλα και από τα λόγια του ίδιου του ιδρυτή της κίνησης αλλάζουν και αλλοιώνονται ουσιαστικά πράγματα από την ιδρυτική διακήρυξη, που ήταν η κυρία αφορμή για να μπούμε σε αυτόν τον αγώνα. Προφασιζόμενοι την απομάκρυνση των εγκάθετων ή των κατευθυνόμενων που σίγουρα υπάρχουν και ανάμεσά μας, βλέπουμε να έχει ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών όπου μάγισσες θεωρούνται όλα τα μέλη που έχουν διαφορετική άποψη και γνώμη από τον ιδρυτή και το εκάστοτε επιτελείο του ή φέρουν αντίρρηση σε προτάσεις και ιδέες που έρχονται σε σύγκρουση με τα όσα ανέφερε αρχικά η ιδρυτική διακήρυξη και ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης μέσα από όλες τις ομιλίες του πριν την Νάουσα. Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν γιατί μάλλον βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα… δυστυχώς δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις μας. Είναι γραμμένο πως «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις». Όταν όμως αυτές στερούνται διάκρισης και αντικειμενικότητας ή καπελώνονται από παλιές αντιλήψεις και κατεστημένα σκέψης, δεν φτάνουν για να μας βγάλουν από το αδιέξοδο!
Μετά από αυτές τις διαπιστώσεις καταλήξαμε ομόφωνα στην απόφαση να αποχωρίσουμε από την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών να διαλύσουμε την σπίθα μας, εφόσον πλέον αυτά που εκδηλώνονται μέσα στην κίνηση το τελευταίο διάστημα δεν μας εκπροσωπούν και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πιστεύω και τις αρχές μας. Κρατάμε την βεβαιότητα της συνέχισης του αγώνα μας με όποιο τρόπο και μέσο ο καθένας μας και όλοι μαζί διαθέτουμε και διατηρούμε την ελπίδα στο μέλλον να ξανασυναντηθούμε υπό άλλες συνθήκες ίσως πιο αμεσοδημοκρατικές, όταν θα έχουν αποφασίσει όλοι πια «με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν» πίσω τους και μέσα τους…
Παρακαλούμε για την διαγραφή των στοιχείων μας, από την Επίσημη Ιστοσελίδα της Κίνησης.
Εκ της Γενικής Συνέλευσης της
Σπίθας Χρυσουπόλεως-Περιστερίου
Αθήνα 11/7/2011
Μετά από ομόφωνη απόφαση των μελών της Σπίθας μας, στην τελευταία συνάντηση μας αποφασίσαμε την διάλυσή της και την αποχώρηση μας από την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών του Μίκη Θεοδωράκη.
Οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτή την απόφαση είναι πολλοί και πάνω-κάτω γνωστοί σε όλους τους συναγωνιστές της Κίνησης.
Αφορούν συμπεριφορές κάποιων που τόσο καιρό υποκρύπτουν τα σκοτεινά συμφέροντα και κίνητρα τους και τις παλιομοδίτικες και απαρχαιωμένες κομματικές πρακτικές τους τις οποίες από ότι φαίνεται δεν μπορούν και δεν θέλουν να αποχωριστούν, ενώ ταυτόχρονα επέλεξαν να βρίσκονται σε μια Κίνηση που πρεσβεύει από την ίδρυση της, της αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και λειτουργίες και θέτει σαν κοινό γνώμονα και σαν απαραίτητη προϋπόθεση στα μέλη της την υπέρβαση των περιορισμένων προσωπικών, κομματικών ορίων, πολιτικών φιλοδοξιών, ιδεοληψιών και εν γένει τρόπου σκέπτεσθαι.
Δυστυχώς μετά την συμμετοχή μας στην 1η Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών στις 18-19 Ιουνίου είχαμε μια εμπειρία που πολύ φοβόμασταν ότι θα ζήσουμε και φυσικά απευχόμασταν, ελπίζοντας ότι θα υπερισχύσει η κατανόηση και η διάθεση από όλους για το κάτι νέο, αυτό που θα έδινε το έναυσμα για να ξεπεράσουμε σαν κίνηση αλλά και σαν άτομα, κατεστημένα-στερεότυπα διαδικασιών καθώς και τους ατομικούς περιορισμένους μας προκειμένου να δώσουμε την ευκαιρία σε όλους αλλά πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας να πάρουμε μια γεύση για το τι σημαίνει άμεση δημοκρατία και πως βάζεις το κοινό καλό για την πατρίδα σου και τον Έλληνα πάνω από το ατομικό σου συμφέρον-προβολή-ανάδειξη-φιλοδοξία- κλπ.
Δυστυχώς όχι μονό δεν το αποφύγαμε αλλά βιώσαμε (κατά βάση την δεύτερη μέρα της συνδιάσκεψης) μια κατάσταση Βαβέλ και οχλαγωγίας μεταξύ ανθρώπων που υποτίθεται ότι θα όφειλαν να συντονιστούν και να συνεννοηθούν για να γίνει κάτι νέο και ελπιδοφόρο.
Αγαπητοί συναγωνιστές, εάν δεν μπορούμε μεταξύ μας ούτε καν να συνεννοηθούμε να καταλάβει έστω ο ένας τον άλλο και να συμφωνήσουμε σε κάτι για να συνεργαστούμε για το κοινό καλό για ποιο λόγο να μας ακολουθήσει κάποιος στον αγώνα μας;;;;
Στοιχειώδης αρχές σεβασμού στο διάλογο η στον χρόνο ομιλίας των συνομιλητών δεν τηρήθηκαν (δυστυχώς ούτε από τους ίδιους τους οργανωτές του!!), με αποτέλεσμα να υπάρχουν εντάσεις, φωνές, παράπονα και εν τέλει ασέβεια προς τους συνομιλητές μας, τον ίδιο τον Μίκη και τους συντονιστές του συνεδρίου που αντί να τους διευκολύνουμε να κάνουν το έργο τους, κάτι που ούτως η άλλως θα ήταν δύσκολο, τους το κάναμε πολύ πιο ψυχοφθόρο, ακυρώνοντας σχεδόν με την στάση μας τον λόγω ύπαρξης τους ως συντονιστές της συνδιάσκεψης. Από αυτό φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει ετοιμότητα ούτε ωριμότητα στην κοινή συνισταμένη των μελών της Κίνησης για αυτό που πολύ εύκολα πρεσβεύουμε και ευαγγελιζόμαστε ως Άμεση Δημοκρατία στην πράξη.
Όταν δεν έχουμε τον στοιχειώδη σεβασμό, την αυτοσυγκράτηση ή την κατανόηση προς τον συνομιλητή μας, στην τυχόν διαφορετική άποψη και τοποθέτηση του, δεν δικαιούμαστε να αναφέρουμε καν τον όρο «δημοκρατία» και πόσο μάλλον την «άμεση» από τη στιγμή που δεν διασφαλίζουμε ούτε καν την αρχή αυτής που είναι η ελευθερία ιδεών, σκέψης, λόγου και έκφρασης γενικότερα. Αυτή βέβαια προϋποθέτει πολίτες ανοιχτόμυαλους, κατ’ ουσίαν δημοκρατικούς, και φιλελεύθερους με υπευθυνότητα και ωριμότητα. Εάν δεν έχουμε αυτά ως βάση και μόνο, πολύ εύκολα γινόμαστε ζωντανοί μάρτυρες φαινομένων αναρχίας, απόλυτου χάους και ασυδοσίας.
Αυτά βέβαια γνωρίζουμε πως είναι σημεία των καιρών μας και λογικό ήταν να περνάγανε ως φαινόμενα και μέσα στην κίνηση λειτουργώντας ως πρώτο ξεκαθάρισμα. Το ότι παρατηρήθηκαν και εκδηλώθηκαν τόσο γρήγορα και στην κίνηση, δεν είναι κακό ούτε κατακριτέο (μάλλον θετικό και αναμενόμενο θα έλεγα), αλλά το ότι όλοι βλέπουμε πως η υπεύθυνη επιτροπή και όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στον ιδρυτή της κίνησης συμπεριλαμβανομένου δυστυχώς και του ιδίου δεν τα διαχειρίζονται σωστά και ενωτικά αλλά χρησιμοποιώντας πρακτικές που παραπέμπουν και μας θυμίζουν άλλα καθεστώτα, αντί να χτίζουν, γκρεμίζουν πάρα πολύ εύκολα όλα όσα ο ίδιος ο Μίκης έχτισε και δημιούργησε 7 μήνες τώρα με πάρα πολύ κόπο και ενέργεια.
Αυτό, ταπεινή μου γνώμη είναι πως δεν έχει κανείς το δικαίωμα να το κάνει πέραν του ίδιου, ή όποιου του έχει δοθεί το δικαίωμα, και ο χώρος να το κάνει από τον ίδιο τον Μίκη. Οπότε σε αυτή την περίπτωση απλά επιλέγεις εάν αυτό που εκφράζει η κίνηση όλη αυτή την περίοδο σε εκπροσωπεί η όχι.
Πραγματικά εύχομαι και ελπίζω μέσα από διορθωτικές κινήσεις, αυτή η κατάσταση να πάρει ένα τέλος πριν να είναι πολύ αργά και να μην στοιχίσει το άδοξο τέλος αυτής της κίνησης.
Μιας κίνησης που ομολογουμένως ξεκίνησε τόσο καθαρά και αγνά, ως διατύπωση μιας εμπνευσμένης ιδέας από τον Μίκη Θεοδωράκη, (αναμφισβήτητα ενός ανθρώπου-συμβόλου για κάθε Έλληνα και φωτεινό παράδειγμα πολλών εθνικών απελευθερωτικών αγώνων και άσβεστου πατριωτισμού!) αδιαμόρφωτης και ασχημάτιστης βέβαια ακόμα αλλά παρόλα’ αυτά ικανής να ενώσει και να ενεργοποιήσει την συνείδηση, το φιλότιμο και την αξιοπρέπεια όλου του ελληνικού λαού ώστε να πάρει την ευθύνη της ζωής του επιτέλους στα χέρια του και να διεκδικήσει τα κεκτημένα του που με τόσους κόπους και θυσίες απέκτησε καθώς και όλα όσα δικαιωματικά του ανήκουν ως κληρονόμος της πιο μεγάλης αλλά και βαριάς κληρονομιάς που έχει ο άνθρωπος.
Στην πορεία όμως μέχρι τώρα φαίνεται πως δεν βρέθηκαν οι κατάλληλοι δέκτες και υποδοχείς αυτής της πρωταρχικής ιδέας που θα την συλλάμβαναν ολοκληρωμένα και θα την πήγαιναν παρακάτω, εξελίσσοντας την, μορφοποιώντας την και δίνοντάς της σάρκα και οστά ώστε να γίνει απτή, κατανοητή και εφαρμόσιμη από όλους για να την ακολουθήσουν και να την στηρίξουν.
Πρέπει να τα αφήσουμε όλα πίσω και να προχωρήσουμε καινοί μπροστά, εάν θέλουμε πραγματικά να δημιουργήσουμε όλοι μαζί κάτι καινούργιο, υγιές και όσο το δυνατόν πιο καθαρό και δημοκρατικό. Παλιές φόρμες, μοντέλα διακυβέρνησης ή λειτουργίας ομάδων και κινήσεων εφόσον ομολογουμένως δεν έφεραν αποτελέσματα ή δεν είναι εφαρμόσιμα και συμβατά με τα σημερινά δεδομένα στην χώρα μας και στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα δεν μπορούν να μας οδηγήσουν σε κάτι νέο. Είναι γραμμένο πως δεν βάζεις καινούργιο κρασί σε παλιό ασκί γιατί αυτό θα τρυπήσει ή θα ξινίσει το κρασί. Χρειαζόμαστε ένα νέο λοιπόν. Και αυτό το νέο που χρειάζεται κάθε έλληνας και σίγουρα το κάθε μέλος της κίνησης από την κορυφή μέχρι και τη βάση της (όσο και αν δεν συμφωνούν κάποιοι πως υπάρχει κάτι τέτοιο δυστυχώς εκ του αποτελέσματος μέχρι τώρα φαίνεται πως υπάρχει) είναι νέα μυαλά, αδογμάτιστα, χωρίς κομματικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς περιορισμούς ώστε εκεί μέσα να αναπτυχτεί και να ανδρωθεί η Ιδέα-Μήτρα του Μίκη για τη δημιουργία της Σπίθας και την δυναμική απήχησης αυτής στον ελληνικό λαό. Χρειάζεται διεύρυνση της συνείδησής μας και ανάληψη της ευθύνης κάθε μέλους της κίνησης αναλόγως αρμοδιότητας και υπευθυνότητας που έχει αναλάβει έως τώρα ή πρόκειται να αναλάβει στο μέλλον, ώστε να λειτουργεί με γνώμονα την ενότητα και όχι τα προσωπικά οφέλη ή παίρνοντας κεφάλια ή αφορίζοντας-διαγράφωντας όλους όσους έχουν διαφορετική γνώμη και άποψη από την κοινή συνισταμένη ή την όποια κατευθυντήρια γραμμή της κίνησης που εκπροσωπεί. Αυτό θεωρώ πως είναι μια αρχή της δημοκρατίας αλλιώς μιλάμε για «άλλα» καθεστώτα, φασιστικά ή ολιγαρχικά όπου εκεί βέβαια κινούνται τελείως διαφορετικά τα πράγματα…
Εφόσον όμως θέλουμε να μιλάμε για δημοκρατία και μάλιστα άμεση είναι ανεπίτρεπτες συμπεριφορές (από τον οποιονδήποτε από μας) που μας συνδέουν ή μας συντονίζουν με όλα όσα υποτίθεται ότι αντιμαχόμαστε και πολεμάμε, έχοντας στόχο να τα αποκαταστήσουμε στην συνείδηση του Έλληνα και κάθε ανθρώπου, φανερώνοντας πρώτα από όλους εμείς οι ίδιοι, (δίνοντας βιωματικά το πρότυπο δηλαδή) την πραγματική τους ουσία, λειτουργία και δομή (αυτοδιάθεση, ανιδιοτέλεια, συνεργασία, ενότητα, δημοκρατία, ελευθερία λόγου-σκέψης ιδεών κλπ).
Εάν δεν θέλουμε να συμμετέχουμε στην αναπαραγωγή και συντήρηση αυτών των κατεστημένων συμπεριφορών, άλλα έχουμε σκοπό να τα διαλύσουμε και να οικοδομήσουμε στη θέση τους άλλες συμπεριφορές δομημένες πάνω σε σταθερές βάσεις αγάπης, συνεργασίας και αλληλεγγύης, φιλίας, ενότητας και αδελφοσύνης, οφείλουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να αποκαταστήσουμε με κάθε τρόπο όλα όσα κινήσαμε συνειδητά ή ασυνείδητα προς αυτή την κατεύθυνση και αντί να λειτουργήσουμε ενωτικά, φέραμε διάσπαση, διαχωρισμό και διάλυση.
Κάνοντας λοιπόν την αυτοκριτική μας και σκεπτόμενοι όλες αυτές τις παραλείψεις, τους λάθους χειρισμούς καταστάσεων, γεγονότων και προσώπων ή την μη αξιοποίηση προσώπων, προτάσεων και δυνατοτήτων αυτών, λόγω των άτυχων επιλογών επιτελείου-μελών συμβουλευτικής επιτροπής κλπ., φτάσαμε στο συμπέρασμα πως δεν μπορούμε πλέον να κλείνουμε τα μάτια και το στόμα μας σε όσα βλέπουμε και δεν είναι σωστά και σύμφωνα με όλα όσα περιείχε η ιδρυτική διακήρυξη του Μίκη.
Τόσο καιρό στηριζόμενοι απλά στο πιστεύω μας πως δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε και άλλες καταστάσεις διάσπασης, προτιμήσαμε να κρατήσουμε μια ήπια στάση χωρίς αιχμές και κακοπροαίρετη κριτική προς οποιονδήποτε, μέσα από την κατανόηση του νέου του εγχειρήματος αυτού για όλους μας και στηρίξαμε με κάθε τρόπο αυτούς που πρωτοστατούσαν, προκειμένου να μην είμαστε το «φρένο» αλλά η βοήθεια και το «γκάζι» στην εξέλιξη και πορεία της κίνησης. Αυτό δυστυχώς δεν μας επιτρέπει η συνείδησή μας να συνεχίσουμε να το κάνουμε, από τη στιγμή που βλέπουμε πως με την υιοθέτηση συγκεκριμένων πρακτικών από πρόσωπα που έχουν οριστεί σε σημαντικές θέσεις, άλλα και από τα λόγια του ίδιου του ιδρυτή της κίνησης αλλάζουν και αλλοιώνονται ουσιαστικά πράγματα από την ιδρυτική διακήρυξη, που ήταν η κυρία αφορμή για να μπούμε σε αυτόν τον αγώνα. Προφασιζόμενοι την απομάκρυνση των εγκάθετων ή των κατευθυνόμενων που σίγουρα υπάρχουν και ανάμεσά μας, βλέπουμε να έχει ξεκινήσει ένα κυνήγι μαγισσών όπου μάγισσες θεωρούνται όλα τα μέλη που έχουν διαφορετική άποψη και γνώμη από τον ιδρυτή και το εκάστοτε επιτελείο του ή φέρουν αντίρρηση σε προτάσεις και ιδέες που έρχονται σε σύγκρουση με τα όσα ανέφερε αρχικά η ιδρυτική διακήρυξη και ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης μέσα από όλες τις ομιλίες του πριν την Νάουσα. Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν γιατί μάλλον βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα… δυστυχώς δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις μας. Είναι γραμμένο πως «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις». Όταν όμως αυτές στερούνται διάκρισης και αντικειμενικότητας ή καπελώνονται από παλιές αντιλήψεις και κατεστημένα σκέψης, δεν φτάνουν για να μας βγάλουν από το αδιέξοδο!
Μετά από αυτές τις διαπιστώσεις καταλήξαμε ομόφωνα στην απόφαση να αποχωρίσουμε από την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών να διαλύσουμε την σπίθα μας, εφόσον πλέον αυτά που εκδηλώνονται μέσα στην κίνηση το τελευταίο διάστημα δεν μας εκπροσωπούν και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πιστεύω και τις αρχές μας. Κρατάμε την βεβαιότητα της συνέχισης του αγώνα μας με όποιο τρόπο και μέσο ο καθένας μας και όλοι μαζί διαθέτουμε και διατηρούμε την ελπίδα στο μέλλον να ξανασυναντηθούμε υπό άλλες συνθήκες ίσως πιο αμεσοδημοκρατικές, όταν θα έχουν αποφασίσει όλοι πια «με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν» πίσω τους και μέσα τους…
Παρακαλούμε για την διαγραφή των στοιχείων μας, από την Επίσημη Ιστοσελίδα της Κίνησης.
Εκ της Γενικής Συνέλευσης της
Σπίθας Χρυσουπόλεως-Περιστερίου
